Διὰ τὸν ἀείμνηστον Γέροντα Φιλόθεον Ζερβᾶκον

(Ἀπὸ ἐπιστολὴ πνευματικοῦ του τέκνου ἐκ Νάξου).


Ὀνομάζομαι Μᾶρκος Β. Σκουλᾶτος, γεννήθηκα στὰ 1919 καὶ διαμένω στὶς Τρίποδες Νάξου.


Ὅταν ἤμουν μικρός, μαθητὴς τοῦ Δημοτικοῦ Σχολείου, περίπου 10 ἐτῶν, πήγαινα στὴν θεία μου Αἰκατερίνη Μ. Μελισσηνοῦ στὴν Χώρα, ἡ ὁποία εἶχε πνευματικὸ πατέρα τὸν π. Φιλόθεο Ζερβᾶκο, καὶ τὸν φιλοξενοῦσε στὸ σπίτι της μὲ πολὺ σεβασμό· καὶ ἐκεῖνος ἐξομολογοῦσε ὅλη τὴν οἰκογένειά της καὶ ὅσους ἄλλους ἐπιθυμοῦσαν νὰ ἐξομολογηθοῦν. Ἔτρεχαν σὰν τὰ διψασμένα ἐλάφια νὰ δροσιστοῦν, νὰ πλύνουν τὴν ψυχή τους. Ὅλοι περίμεναν μὲ λαχτάρα νὰ τὸν ἰδοῦν καὶ νὰ ἀκούσουν τὰ ἁγνὰ λόγια ποὺ ἔβγαιναν ἀπὸ τὸ στόμα του. Αὐτὸν λοιπὸν τὸν ἅγιον ἄνθρωπον μὲ ἀξίωσε καὶ ἐμένα τὸν ἁμαρτωλὸν ὁ πανάγαθος Θεὸς νὰ τὸν γνωρίσω ἀπὸ μικρός. Δοξάζω τὸν Θεὸν καὶ τὸν εὐχαριστῶ διὰ τὴν μεγάλη εὐεργεσία ποὺ μοῦ ἔκανε, ζητῶ δὲ ἀκόμη τὶς προσευχές του καὶ διὰ μένα τὸν ἁμαρτωλόν. Γιὰ νὰ μὴν ὅμως μακρηγορῶ ἂς ἔλθω στὴν διήγησί μου, νὰ γράψω λίγα ἀπὸ ὅσα ἄκουσα ἀπὸ τὰ σεπτά του χείλη.


Ἐξομολογήθηκα, λοιπόν, πρώτη φορὰ μικρὸς καὶ ἔκτοτε τὸν εἶχα σὲ ὅλη μου τὴν ζωὴ πνευματικὸ πατέρα μέχρι ποὺ κοιμήθηκε στὴν Μονὴ τῶν Θαψανῶν τῆς Πάρου 8 Μαΐου 1980.


Μοῦ εἶπε πολλὰ ψυχωφελῆ διδάγματα. Ὅταν εἶχες μιὰ ἁμαρτία ἢ ἀπορία, σοῦ ἔδινε, σὰν τὸν καλὸ γιατρό, τὸ κατάλληλο