Περί μετανοίας (Μέρος 4ο)


Ἡ κένωσις τοῦ Θεοῦ Λόγου, ἅπαξ γενομένη διὰ τὴν παναγάπην του πρὸς ἡμᾶς, καθιστᾷ περιττὰ τὰ σχόλια καὶ τὰς ἀπορίας. Ὁ κορυφαῖος τῶν μαθητῶν Πέτρος τονίζει ἐμφαντικῶς· «Χριστοῦ οὖν παθόντος ὑπὲρ ἡμῶν σαρκὶ καὶ ὑμεῖς τὴν αὐτὴν ἔννοιαν ὁπλίσασθε»(( Α΄ Πέτρ. 4, 1.)). Τίθεται λοιπὸν τὸ ἐρώτημα· ἂν τὸ πρῶτον καθῆκον παντὸς λογικοῦ ὄντος εἶναι νὰ ἀγαπήσῃ τὸν Θεὸν ἐξ ὁλοκλήρου ὡς Θεὸν καὶ ἄρα Δημιουργὸν καὶ Κύριόν του. Ὅταν αὐτὸς ὁ Θεὸς γίνῃ ἀναπλάστης καὶ ἀνακαινιστὴς καὶ ἀναβιβάσῃ τὸ Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

Αναρτήθηκε στις Περί μετανοίας (Μέρος 4ο). Ετικέτες: . Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Περί μετανοίας (Μέρος 4ο)